Genellikle 3 tip kısmî deşarj (PD) görülmektedir: Yalıtımın içinde (dahili PD), yüzeyde (harici PD) ve korona deşarjı. Dahili PD, yalıtımın içinde kalan mikroskobik hava dolu boşluklarda meydana gelir. Boşlukların etrafında yükler birikir ve bir boşluktaki yerel elektrik alanı stresi, arıza alanı stresini aştığında, boşluğu kısa devre yapan bir deşarj meydana gelir. Dahili PD’yi tespit etmek ve ölçmek özel ekipman gerektirir. Harici PD, yerel elektrik alanı stresi havayı iyonize etme eşiğini aştığında yalıtımın yüzeyinde meydana gelir. Harici PD’nin sebepleri arasında yetersiz hava boşlukları, uç sargılardaki kirlenme ve yuvalardaki veya uç sargılardaki korona korumasında değişiklikler veya kusurlar yer alabilir. Harici PD genellikle yalıtımın yüzeyinde beyaz toz birikmesine neden olur, bu sayede görsel incelemeyle tespit edilebilir. PD kısa süreli bir plazma patlaması üretir ve UV ışığı yayar, bunların ikisi de yalıtımı zorlar, hızlı yerel sıcaklık artışlarına neden olur ve azot oksitler, ozon ve nitrik asit gibi kimyasal maddeler oluşturur. Korona deşarjı ise, voltaj gradyanı kritik bir değeri aştığında akut yüksek voltaj iletim noktalarının etrafında oluşan bir deşarj türüdür. Korona etkisi, bir iletkeni çevreleyen ortamın iyonlaşmasıyla üretilir, ayrıca toprak potansiyelinde belirgin bir noktada da meydana gelebilir, ayrıca ışık şeklinde, genellikle mor bir parıltı şeklinde görülebilir, çünkü korona genellikle mikro arklardan oluşur. Korona etkisi düşük enerjilidir ancak uzun bir süre boyunca yalıtımı önemli ölçüde bozabilir ve dielektrik kopması nedeniyle arızalara neden olabilir. Korona etkisinin mevcut bulunması, bir yalıtım sisteminin güvenilirliğini azaltabilir.